onsdag, februar 14, 2007

Forutan i dag




Då eg vakna i morges tenkte eg for meg sjølv "Åå, for ein nydele morge!". Men eg skal sei verda rasa saman fort. Plutseleg poppa ein tankje opp i mitt hovud då eg såg på datoen på klokje mi. DET ER VALENTIN DAGJE I DAG! Eg brøla forsiktig. Alle dei såre minna starta slideshow i hovudet mitt, mens eg satt der og åt sukkertøy. Kva skal vel ein som meg med denne dagje i året? Om eg berre hadde ei tidsmakin. Men den gong ei. Her gjeld det berre å take beina fatt. Eg følar at denne dagje er forjæves uansett eg, så kvifor koke egg te frukost? Monge eg har tala med er i full ekstase, eg derimot, ein usling, kan ikkje forstå forskjellen på opp og ned. Eg let at augonane. Eg opnar dei igjen. Mao., eg blinkar. Ikkje blunkar. Misforstå meg rett. Eg har då saktens ingje å blunke te. Nei, denne jenta blinke. Enda eit teikn på at eg er som dei andre. Ein verdifull person. Kvinne. Men av ein eller anna årsak, har eg ein idé om at eg faktisk ikkje er det. Til trass for at eg også kan blinke. Mens eg tenkjer på kvifor, kjem det eit dikt te meg:

Bitre tråder av sammenknytte årer
blodsprengt

Innsmurt av jernsmak
kjenner jeg på tomheten av kimen i det fjerne

Ja, no veit eg det! Ja, men nei er svaret. Det er så kjekt å kunne svare ja og nei på den same frågan. Då set eg på mange måtar låket på glaset. Apropos låket på glaset. Denne dagje fe meg til å føle meg som syltetøyet i glaset. Ja, med låket på då sjølvsagt. Kven skal eg koooooooze med liksom? Kven skal kysse meg gul og blå? Sei "Eg elskar deg av heile mi levande, hoppande blodpumpe!"? Stryke meg over håret? Bite meg i øyret? Kitle meg? Ingen. INGEN! Eg brølar forsiktigt igjen. For tenk om nokon høyrte meg. Flaut. Men eg er like glad. Kven har sagt at eg vil vere ein del av dette? Nei, det har eg aldri sagt. Men kva hvis? Neimen om du ska få høyre mykje. Ja, neimen om det du. Eg kryp sakte og forsiktig saman i ein stilling, type foster. Eg held stillingen i ca. 1 minutt. Eg slepp takjet, og ruller rundt. Du kan ha det så godt du, som trur du eg så heldig. Det er eg som er heldig. Eg slepp denne dagje. Eg kan gjere kva eg vil eg. For eksempel sykle så fort eg kan opp ein bakke, eller denge hovudet ti gongar i veggje, eller ikkje pusse tennene på ca fire dagje, eller lime handa fast på mi eiga rumpe, eller sku ljoset av og på til eg ikkje orkar meir. Det er så mykje å finne på at eg blir sprø. SPRØ! Eg brøler atter ein gong.
Ein siste gong.


8 Pølser(les:kommentarer):

Anonymous Anonym hadde en stor trang til Ã¥ si...

Her blir følelsene satt ord på og skrevet ned. Jeg skjønner det godt, har det noen ganger sånn selv.. Glimrende blogg innlegg!

4:53 p.m.  
Blogger Marte hadde en stor trang til Ã¥ si...

Eg blinkar med deg. Eg og deg. Saman. Takk. Takk for at du vel å sette ord på såleise kjensler som mange av oss må slite med. Dag ut og dag inn. Ein natt forbi. Eit lys i det fjerne blinkar for deg. Gler meg til å kaste kular med deg i kveld. Håpar du kjem.

5:01 p.m.  
Blogger IngRid hadde en stor trang til Ã¥ si...

jeg liker ikke konseptet med valentine's. der er vi venner i ånd og sjel. som alltid egentlig. forøvrig må dere huske at Horsey ikke har blogspot-blogg, så dere må endre på linken hvis ikke dere vil oppmuntre en fremmed pike ved navn HC.

5:24 p.m.  
Anonymous Anonym hadde en stor trang til Ã¥ si...

Hmm, ja, sant Ingrid.. www.hcprincess.blogg.no
Sees vi til fredag jenter? Jeg gleder meg!

11:49 p.m.  
Blogger Karen hadde en stor trang til Ã¥ si...

Ditte lyste opp dagje mi

7:02 a.m.  
Blogger Marte hadde en stor trang til Ã¥ si...

Haha, dere har han i bloggesisten. Begge to! Jeg har tatt dere. Fenomenet forklares på bloggen min. Lykke til...:)

4:10 p.m.  
Blogger Marte hadde en stor trang til Ã¥ si...

Ikke lat som om dere ikke har lyst, jenter. Jeg vet det nok. Hev dere over vi må tulle på blogg-tingen deres. Kååmaaaan!! koz:)

11:57 p.m.  
Blogger Karen hadde en stor trang til Ã¥ si...

Er dere redd for å ikke være morsomme nok? Er dere redd for å miste et image? Er dere redd for at maskene skal falle av?
Ikke tenk på det. Dere er litt tragikomiske av natur uansett, så jeg ville ikke ha ofret det en eneste bekymring.

10:40 p.m.  

Legg inn en kommentar

<< Home