Det var ein ettermiddag i januar,
Det var 1983, og tante hadde akkurat blitt far.
Gule brune, raude mennesk…, nei eg meinar bladene dala fra trærne,
Og eg kunne skimta ein fallskjerm i det fjerne.
Er eg feit? Tankjen sjokka meg,
Eg hadde jo alltid berre tenkt på meg sjølv som godt passe brei.
Er
det deigen dei kallar meg?
Nei, for mitt kallenamn har jo alltid vore ”Tittentei”.
Mine lepper var raudere enn nokon gong,
Og eg gjekk og nynna på min gomle teamsong,
Kanskje var det fuglane som hinta,
Fly me to Koarinta!
Besten hadde baka bolla for to veke sida,
Ingen skulle tru at det var ein feit i Sola Fida.
Ingen kjem lengre her enn han Kåre Willoch,
No har eg snart fått nok!
Skrekk og gru,
Er det plass i huset der eg skal bu?
I dag er eg sleten - etter å ha vandra i monge menneskars tankar,
Hvis eg kjenner etter (eg gjer det no), ja det var som eg trudde - hjertet mitt bankar.
Knock, knock! - Who’s there?
Am I more than you can bear?
Bonjour mademoiselle!
VAR DET EI FELLE?
Eg har faktisk vakse ut av min båt,
Eg er ikkje vårkåt!
For det er trass alt haust,
Må eg byggja og byggja om på mitt naust?
Er eg ei anna ein annan gong?
Avstandane fra ende til annan har kanskje vorte litt long.
Gunnar meinar eg ikkje er nok miljøbevisst,
Men eg er ikkje akkurat den som tråkkar på kvar ein kvist.
Eg bør eigentleg ikkje tråkke på noko,
Men kva gjer ein når ein distraherast av kråko?
Hoooold kjeft ditt dyr,
Eg er faktisk meir verdig enn kvar ein martyr.
Napoleon med sin hest over alpene dro,
På neste topp skulle han sjekka inn på ei kro.
Elskar du skjelettet mitt? Elskar du huda mi?
Eg let deg svara, mens eg tel til ti.
Kan eg få gje deg eit hint? KUUUUUUU!
Ikkje mistolk, eg meinte ikkje Kenguru.
Gje meg ditt hjartet. Lag det ekte. Eller berre gløym det.
Eg trur ikkje på det du seie, dit gomle FE!
Alibaba og dei førti røvarane gjer beitre inntrykk enn deg,
Men samtidig sette du eit visst preg.
Nei, eg bestemme meg der, fem flate øyre fe du ikkje heller,
Men du vil vel gjerne hyla: DET ER IKKJE DET SOM TELLER!!
Sekstiseks gonger har eg stilla deg ei froge,
Min kjerleik til elektronikken er som stranda, og som graset, og som toget.
Tuuuuut tuuuut!!!
Men i staden seier mitt urinrøyr – Spruuuut spruuuut!!!
Tre, to, ein
Eg latar som om eg sit på ei grein.
men det kan ikkje passe
då ville eg falla av..
