Kva er porno?

Eg vil inkje sjå. Vik frå meg du nakne. Dekon er ein og to maskar. Gjer noko anna. Eg var søkjan (17år) den gongen. Hadde monge venner... Og venninner. Klassen aksepterte meg. Såg meg, snakka til meg. Eg var ikkje spesielt pen, trur eg då, men alt er jo relativt. Poenget er at eg var tynn. Høy og tynn. Kall meg gjerne ustadig. Du ville i så fall ikkje vere åleine.
Fyrste gongen Johnny snakka til meg vart eg glad. Eg skulle berre visst. Jamen det er lett å vere etterpåklok. Inkje kunne eg vete at Johnny sin bror hadde urinveisinfeksjon.
Men kven er du som berre MÅ plapre? Vi gav deg alt du søkte etter ditt fjols. DRA TIL FJELLS!... Der dine "niples" frys så skarpe at dei kan kutte over ein kjetting. Ja, eg talar sjølvsagt om kjettingen på handjerna eg skal putte på deg no. BRØL, BRØL! ÅÅÅÅ, Johnny ponny! Du dommar deg slek. Slepp meg fri som fuglane på taket, som bjørnen i sitt hi - ja, som løva som fell av trena om hausten. Eg vil fly!!!!
Fly sa du? Er det alt du tenkjer på? Bror min er sjuk, og alt du kan tenkje på er å sveve som ei kråke. URINVEISINFEKSJON seier eg deg - du er eit egoistisk fjols.
NEI, DET ER EG IKKJE!
JO, DET ER DU!
Okey då. Men eg treng salve no.
No er det vintar. Ja, inkje som i årstid, nei der er det sumar. Men i hjartet mitt. Eg kan kjenne istappane stikke. KOR E SJALET MITT? Gje meg det, gje meg det. Tida står stilt. Kor eg skal fere, vil eg attunde kjennast kvalt. KVALT HER, seier eg. MEN DU HØYRER INKJE ETTE. Ein kvan ville inkje vete ein gong. Aldri så galt at det inkje er godt for noko. Eg høyrar stemma di. Inkje prøv å le av meg. Eg er inkje ein kvan eg ein gong var. Tru det den som vil. Kroppa din øydelagde mi. Med eit middel som var mein å vere fint. EG SKAL GJE DEG FINT EG. "Eg er glad for at du framleis evna gråte", sa ho. Eg samtykka.
Du må inkje sei det til mor mi! Då vil inkje verda stå til påske ein gong. Men kva med seiinga: sanninga vare lengst? Inkje på ein tysdag - då vil ditt blod sprute. Og årene vil ro sin veg. Oh, bloody auch! Eg visste inkje. Kva seier du til eit siste stunt på bøttekottet? VIK FRÅ! Eg marsjerte rett og slett inn på eit anna rom. Men til inga nytte. DU SKAL SLUTTE Å FORFYLJE EI DAME! Eg så på han. Han hadde fenge ny genser. Blå. Den var fin. Men det held inkje. GID EG VAR EI T-SKJE! men eg måtte ta føtna til fatte og springe. SPRINGE sa eg.

ho kunne ikkje gjera ein flåge fortred...sa ho.ikkje veit eg.eg veit ikkje."veit ikkje eg", lyda svaret mitt.noken ganga kan sjølv den lettaste ting verta vanskeleg og sjølv den vanskelegaste ting verta lett.kvifor er det slek? er det forda me leve og går i ein relativ verd fordi me verte budna oppor språkjet?eller er alt lett?
det er monge år sidan no.meg og mor mi satt i skuggen under treet, rett utfor huset i Øynane.Huset var gult.Det er ikkje viktig,men eg huskar det godt.Tida stod stille.Kyrne gjekk som vanleg og rauta og beita attomkvarandre,med flågane svirrande rundt seg..rundt røe.Mor mi var vakker,ein av dei vakraste sa dei.det svarte hårbåndet hennar stod i stil til bordet me hadde mylla oss.det einaste ordet eg klarte å få fram var:"Idyll". eg kviskra det.ville ikkje at mor skulle høyre.EG VILLE IKKJE AT MOR SKULLE HØYRE AT EG VAR VORTEN INTELLEKTUELL.eg var framleis den litle guten hennar.eller eg lata som.men eg var det jo og innerst inne.framleis måtte mor knyta skor mine.framleis kunne eg ikkje alfabetet.framleis måtte mor lera meg å skriva border.framleis vette eg senga minst tre gonger i veka.eg var tolv år men framleis barnet til mor.å vera barnet til mor er det beste eg nokon gong har vore.kvisleis eg skjøna at eg måtte utnytta det så lenge som muleg,lure mor, er framleis eit mysterie for meg."morgonstund har gull i monn"hylte med ett mor mi.eg visste ikkje kor eg skulle sjå.korleis konne ho gjera dette mot meg.eg forsto det ikkje då og du ville vorten overaska når eg fortalte deg kor monge år det verkeleg tok før eg forsto.eg var ein flåge, ein fortred flåge.mor mi hadde gjort meg fortred.eg løp.klarte ikkje vere der mer.måtte bort.bort fra mor.bort frå kyrne,ja,bort fra Øynane.Det var siste gongen eg så mor.eg løp bort og kom aldri tilbake.konne ikkje...VILLE IKKJE...